- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
مدح و شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
جهان بدون تو ای آفـتـاب عـالـم تاب! به کورِ تشنه شبیه است در کویرِ سراب تو کوثر آمدِ لـطـفی، از ابتدای حـیات بشر به خیر تو محتاج، چون گیاه به آب به آستـانـۀ فـهـم تـو ای سـریـرۀ قـدر! نمیرسـد مـگـر انـدیـشـۀ اولـوالابـاب تمام عمر به دنبال وصف ذات تو بود نیافت واژۀ در شأن، ذهنِ مضمون یاب دری خدا به مقامت گشود، لفـظ کـثیر به باب کثرت اگر رفته، هست از این باب تو را به اسم نشاید صدا زدن، هرچند شکسته است کمر، بارِ وصفت از القاب تو در مثل شب قدری، ندیده هیچ زمان شبی شبیه تو را چشم روزگار به خواب تو آن ستارۀ صبحی که چشم شب زدگان ندیـدهانـد هـنوزت به جهـدِ اسطـرلاب چـه مُـهـرها که به نـام تـورّم آمـدهانـد به پای تو بنـشانـند بوسه در مـحـراب بر آن دو دست تو گلبوسه زد رسول، دو دست که عکس باغ جنان را گرفتهاند به قاب به احـتـرام تو باید تـمام قـد برخواست که سیـرۀ نـبـوی میکند چـنین ایجـاب تو کیستی؟ که هم انسیهای و هم حورا تو کیستی؟ نرسد این سوال ها به جواب یهـودی از نفـس چـادرت مسلـمان شد مسیحه ایست که او را صدا زنند: حجاب به دست توست تمام امور، از این روست اگر تو را “أمَـهُ الله” کـردهانـد خـطاب قسم به خاک رهت دیدنیست در محشر زبان گشودنِ هفت آسمان به؛ کُنتُ تراب سوار نـاقهای از نـور میرسی، گویی که آفتابِ قیامت تو را شده ست رکاب دخـیل بـسـتۀ أهـدابِ مِـرطِ فـاطـمهایم بهشت میدمد از رشتههای آن جلباب بهـشـت گـفـتم و دیـدم بر آستان درش شـرار کـیـنۀ ابـلـیـسیان گرفـته شـتاب بهشت، روضۀ جانسوز توست، آنجا که ملک بر آتش دل ریخت لحظه لحظه شراب غم تو ای شبِ قدر! آن قَدَر که سنگین بود خـمـیده شد سر دفـن شبـانهات مهـتاب بگـو کجای فـلک دفـن کـردهاند تو را که چرخ میزند اینگونه صبح و شام سحاب مرا ز هُـرم جـهـنم رهـانـده آتـش غـم دل من است که پیش از عذاب دیده عذاب مگرد طاعتِ سرخوش! پیِ بهشت خدا بهـشت سـوخـتـۀ اهـل بیت را دریـاب
: امتیاز
|
مدح و شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
گـفـتند که تو حِصن حَصینی بیبی مانـنــد عـلـی تــو بهـترینــی بیبی بیتــو ضــربان قـلـب عـالـم نزنــد پـس قـلـب تـپــنـدۀ زمـیـنـی بـیبـی ************************** سر منـشاء خـیـر و برکاتــی زهرا بـانــیِّ تــمـام هَــیَــئــــاتــی زهــرا با دسـت تو کـربـلای ما امـضا شد تو بـرگ بــرات عــتـبـاتـی زهــرا ************************** در ظلمت شب قـرص قـمـر میآید از جـادۀ روشــن ســحـــر مـیآیــد بیبی به خـدا منتـقـمت یک جـمعه بــا سیـصد و سیـزده نــفـر مـیآیـد
: امتیاز
|
زبانحال امیرالمؤمنین علیه السلام با حضرت زهرا سلام الله علیها
این خانه را خراب مکن بر سرم مریز غمگین ترین مریض، علی را بهم مریز این قـدر وقتِ شانه پَـرت را تکان مده پلکِ تو کافی است سرت را تکان مده امشب چقدر حال و هوایت عوض شده تقصیر سرفه است صدایت عوض شده آئیـنۀ ترک ترک از سنگِ غـم، مـریز خـانوم من عـزیز عـلـی را بهـم مریز دیـدی چگـونه زنـدگیام را بـهـم زدند دیـدم تو را چگـونه همه پشتِ هم زدند قـلـبم کـنـارِ تـوست ولی تـیـر میکـشد این چند وقـت پشتِ عـلی تـیر میکشد باشد قـبول چـهـرۀ خـود را نـشان مده گهواره خالی است عـزیزم تکـان مـده ای خـون تازه اینهمه در هر قدم مریز ای سـرفۀ غـلـیـظ عـلـی را بهـم مریز
: امتیاز
|
مدح و شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
بیتاب حـیـدریم و پـریـشان فـاطمه غـم میخوریم با غم طـفلان فاطمه مثـل کـویـر تـشـنۀ بـاران نـدیـدهایم چـشم انـتـظار رحمت باران فاطمه او جـلـوۀ تـمـام قَـدِ نور خالق است خـورشـید و مـاه آیـنه داران فـاطمه قرآن فقط به خاطر کوثر نزول کرد شأن نزول خاکیِ قـرآنِ،« فـاطـمه» روح الامین سه مرتبه در روز میشود با بـاقـی مـلائـکه مـهـمـان فـاطـمـه قربانِ آن رسول خدایی که میرود هر صبح و ظهر و شام به قربان فاطمه از برکت توسل رهبر به مادر است این خاک پاک اگر شده ایران فاطمه طبق حدیث قُـدسی لولاک، در ازل ما را خـدا نوشـتـه مسلـمان فـاطمه ما بچـههای مـادر پهـلو شکـستهایم نانی نخـوردهایم به جـز نـانِ فاطمه فـضّه برای مـادرمـان کار میکـنـد زنهـای ما کـنـیزِ کـنـیـزان فـاطمه تسبیحِ«فاطمه» همه ایمانِ«مرتضی» تسبیحِ «مرتضی» همه ایمانِ «فاطمه» گرچه تمام هستیِ هستی از آن اوست “هستیِّ” مرتضی شده از آن فاطمه در اصل گریه بر غم مولا نموده است هر گریه کن اگر شده گریان فاطمه زانوی غم بغل نکن ای شاه لو کَشَف قدری بخند حیدر من..، جانِ فاطمه پهلوی من شکسته ولی دردم این شده دردت زیاد تر شده، درمـان فاطمه از بس که گریه کرده لبش خشک شد حسین قـربان تـشنه کـامیِ عـطشان فاطمه
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلاماللهعلیها
دل كه میگوییم پس دلدار یعنی فاطمه نُه فـلـك را نقـطۀ پرگـار یعنی فـاطمه یار پیغمر شدن، رفتن شبی در غار نیست ما كه میگـوییم یار غـار یعنی فاطمه در کرم هرکس به مقداری توانش میرسد هـرکجا گـفـتند بیمقـدار، یعنی فاطمه آنکه بخشیدست از انگشتر دستش علیست آنکه بخشیدست از افطار یعنی فاطمه "تنفقوا ممّا تحبّون" است مصداقش علی معـنی "الجّـار ثُـمَّ الـدّار" یعنی فـاطمه هرچه گـفتیم و شنیدیم از کرامات خدا جلـوهاش در عـالم اظهار یعنی فاطمه شیخ را دیدم پس از هفتاد سال اینگونه گفت نحو و صرف و منطق و اسفار یعنی فاطمه پِی اگرچه احمد و هر خشت آن گرچه علی خـانۀ اسـلام را معـمـار یعـنی فـاطمه یار گفتم درب خیبر گفت یعنی حیدر و در مدینه "در" صدا زد یار یعنی فاطمه بین روضه نام چاه آمد اگر، یعنی علی هر کجا نـام در و دیـوار یعنی فـاطمه هرکجا گفتند دشتی لاله گون یعنی حسین هر کجا پیـراهـنی گـلـدار یعنی فاطمه
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلاماللهعلیها
تا که تسلیـمـیم، تـسلیـمِ رضای فـاطمه راضی از اعمال ما باشد خُدای فاطمه شاه بانوی دوعالم اوست از این رو خُدا آفـریـده شـاه مـردان را برای فـاطـمه کسر شأن اوست اینکه ما فدائیاش شویم گـفته وقتی که محـمّد هم فـدای فاطمه فضّۀ او موقع جارو زدن می گفت که کیـمـیا را یافـتـم در خـاک پای فاطمه باعث فخـر خدا پیـشِ ملائک میشود میرود تا عـرش وقـتی ربّنای فاطمه چادر او از یهـودیها مسـلمان ساخته بوده وقـتی که رواجِ دین بنای فـاطمه نوعروسی که میان حجله شد تسلیم مرگ یافت یک عُمر دوباره از دعای فاطمه کور مادر زاد را چشم خُدا بین میدهد ذرّهای از تُـربت دارُالشّـفـایِ فـاطـمـه ترسی از بیگانگی با مردم دنیا نداشت هر کسی از ابـتـدا شـد آشـنای فـاطمه از بعیدات است اینکه شیعۀ غیرت مدار خاکـسـار مـادری باشـد سِـوای فاطمه روز مرگ من بُود روزی که اشک چشم من گونهام را تر نسازد در عـزای فاطمه بسکه این ایّام دارد درد و زخم و ضعف و تب وقت صحبت سخت میلرزد صدای فاطمه پیـشتر از کربلا پیـری زینب میرسد شانههای او اگر باشـد عـصای فاطمه
: امتیاز
|
مدح و شهادت حضرت زهرا سلاماللهعلیها
یـاس سپـیـدی بوی خاکـستر گرفته آتـش ز هُـرم شعـلههـای در گـرفته هر روز فـضّه دانه دانه میشمارد آلالـههـایی را که از بـسـتـر گـرفته با شـانـهای در دستهای نـاتـوانش امشب گره از موی یک دختر گرفته تـا نـیـمـۀ نـیـلـوفـریاش را نـبـیـنـد پیش علی، در خانه چادر سر گرفته درد مـدام اسـتخـوانهـای شـکـسـته تـاب و تـوان یـاس را دیگـر گرفته آه از چهـل نامرد و آه از ضربۀ پـا در بین شعله یک فـرشته پر گرفته حالا حسن با یاد داغ کوچهای تنگ در کـنج خـانه روضۀ مـادر گـرفته زهرا شهـید را حـیـدر پشت در شد مهتاب چشمان سحر را پاک میکرد دست قضا چشم قَدَر را پاک میکرد در ظلـمت شب مـرد تـنهای قـبـیـله با اشک خود روی گُهَر را پاک میکرد از جـسم یـاس نـیـلیاش ردّ عـبـورِ جامانده از چندین نفر را پاک میکرد تا داغ او کـمـتر شود شایـد خـداوند از ذهن او یاد پسر را پاک میکرد ای کاش بال قاصدک ها چیده میشد یا بوم دنیا این خبر را پاک میکرد: مردی که در از قـلعۀ خـیـبر گرفته حالا رد خون روی در را پاک میکرد زهرا شهـید را حـیـدر پشت در شد
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلاماللهعلیها
نـوری میان دستهـایش تا فـلک داشت در پیشگاه او به خود خورشید شک داشت چیزی از این دنیا برای خود نمیخواست پیش خدا هفت آسمان جای فدک داشت آسان نـمک خـوردند آسانـتر گـذشتـند از حرمت دستی که یک دریا نمک داشت در بین صحرا خانهاش چون باغ گل بود حالا ولی گـلدان یاسی که ترک داشت الـجـار ثـم الـدار را او بـود مـیگـفـت ای کاش یک همسایهاش دست کمک داشت یک عمر میبـوسید بابا صورتـش را اکنون به روی بوسهاش رد کتک داشت بر غربتش یک کوه حتی گریه میکرد او جای مردم پشت تابوتش ملک داشت
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلاماللهعلیها
ای شب قدر! کسی قدر تو را فهمیدهست؟ تا به امروز کسی مرتبهات را دیدهست؟ خلـق از معـرفت شأن تو عـاجز مانـدند بی جهت نیست خدا فاطمهات نامیدهست خـواستـم ذات تو را نـور بخـوانم، دیـدم نور هم با تو خودش را همه جا سنجیدهست نـور چـشـمان پیـمـبـر تویی و جـلـوۀ تو آفـتـابـیست که تا غـار حـرا تابـیـدهست حکـمتـش چیست که ای اُمّ ابیهـا! پدرت بارها خم شده و دست تو را بوسیدهست نخل لب تشنه شد از نام تو سیراب، چقدر چشمه از عشق تو در قلب علی جوشیدهست دست در دست تو بود ای شرف الشمسِ علی! اگر انگشتر خود را به گـدا بخـشیدهست سـرِ هـمصحـبتِ صـدّیـقـه شدن بود اگر ملک وحی، هـرآئیـنه به خود بالـیدهست بانی رزق تویی، روح الامین می دانست سیبی از عرش اگر چیده به اذنت چیدهست هر زمانی که شدی خسته، به نقل از سلمان چرخ دستاس تو با دست ملک چرخیدهست چه بگـوئیم از انفـاق تو، وقـتی در شهر سائلی رخت عروسی تو را پـوشیدهست به فقیر و به یتیم و به اسیر احسان کرد نان افطار تو وصفش همه جا پیچیدهست چشم صائب به کرامات تو افتاد و نوشت» :گوش این طایفه آواز گـدا نشنـیدهست« آه بـاران عـطا! رود کـرم! خیـر کـثـیر! از چه همسایهات از گریۀ تو رنجیدهست مسجدی هست در این ناحیه که خشت به خشت سر نفرین تو از ترس به خود لرزیدهست بشکـند دست کسانی که شکـستـند تو را چشمت از ضربۀ ناگاه به خون غلتیدهست سر زخـمت نکـند وا شده بانـوی بهـشت اینهمه لاله چرا دور و برت روئیدهست پلک آرام بزن، صفحه به نـرمی بشمار مصحف روی تو چندیست ز هم پاشیدهست
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلاماللهعلیها
سائل شدیم و رحمتِ زهرا به ما رسید عرضِ ادب به ساحتِ مولا به ما رسید دار و ندارمان، همه خیراتِ فاطمه ست الحـق تـمامِ خـیـرِ دو دنیا به ما رسید! در قلبِ شیعـیان، حرمِ مخـفـیاش بود تـولـیـت حــریـمِ مُـعَـلا بـه ما رسـیـد! چشمانِ حیدر است که ما را خریده است یکجـا تمامِ جَـنَّـتُ الاعـلا به ما رسید! سـرهای ما هـواییِ اسـرارِ روضهاش این موهـبت زِ عـالـم بالا به ما رسید! گریه کنانِ روضۀ بانـوی محـشریم… (حَیِّ عَلَی البُکَاء بِعَزَاهَا) به ما رسید! وقتی میانِ شعله زمین خورد و ناله زد «آهِ » دلش به سیـنۀ بیتابِ ما رسید! «دیر آمدیم و حادثه او را ز ما گرفت» افسوسِ این مصیبتِ عظمی به ما رسید! روی کـبـود و سیـنـۀ مـجـروحِ فاطمه در فـاطـمـیـه اوجِ بـلاهـا به ما رسـید جا مـانده از مدیـنه و کربوبـلا شدیم گـریه به جـسمِ بیسـرِ آقا به ما رسید!
: امتیاز
|
مصائب هجوم و جسارت به خانۀ حضرت زهرا سلام الله علیها
رو گرفـتی که کـبـودی تو پـیـدا نشود باعـث رنـجـش زخـم دل مـولا نـشـود سر سـجـاده دعـا کـرده حـسن آهـستـه بیکـسی کاش نصیب دل بـابـا نـشـود ز دهـان زن هـمـسـایـه شـنـیـده زیـنب حال او بسکه وخـیم است مـداوا نشود بشکند دست مغیره که به قنفذ میگفت آنقدر ضربه شدید است که او پا نشود پسرش دید غم کوچه و غصب فـدکش به گـمانـم که دگـر عـقـدۀ او وا نـشـود چه سرش آمده مرگش ز خدا میخواهد گـذرش کـاش دگر سمت گـذرها نشود حال او زار و خراب است بمیرم ای وای دیگر از بـسـتر بیـماری خـود پا نشود
: امتیاز
|
مرثیه و شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها
به درد بـیدوایم تا ابـد مرهـم نمیبخشم که عشقت را به کل ثروت عالم نمیبخشم به تن پوشم اگر یک نخ بود از جامۀ لیلا ردایم را به صدها شال ابریشم نمیبخشم به هاجر گفتم ای بانو قسم بر حلق فرزندت من اشک چشمهایم را به صد زمزم نمیبخشم همانا روزگاری را که با سختی شکست آخر دلم را چون نگـین کهـنۀ خاتم نمیبخشم من آن بیآبرویی را که با مشت و لگد کرده میان کـوچه قـدّ مادرم را خـم نمیبخشم من آن بی چشم و رویی را که زد با چکمهاش روزی به درب خانۀ ما با لگد محکم نمیبخشم
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلام الله علیها
حال و روز مادری بیمار گریهآور است گریههای کودکی تبدار گریهآور است عاشقان گاهی ز روی هم خجالت میکشند دیدنِ اشک غریب انگار گریهآور است همسری پیشِ نگاه همسری روی زمین تا که میافتد چرا هربار گریهآور است اشکهای فـضه و اسما گـواهی میدهد راه رفتن با دو چـشم تار گریهآور است دست بر دیوار میگیرد نـیفـتد بر زمین تکـیهاش بر قـامت دیوار گریهآور است هرشب از زخمی که از مسمار خورده فاطمه نیمه شبها میشود بیدار، گریهآور است دارد از دستِ ز کار افتاده زحمت میکشد نان که زهرا میپزد بسیار گریهآور است چهرهاش را از علی هر روز پنهان میکند زیـر چـادر گریـۀ دلـدار گریهآور است شهرِ بیانصاف با حیدر چه بد تا میکند غُـصههای حـیدر کـرار گـریهآور است
: امتیاز
|
زبانحال حضرت زهرا سلاماللهعلیها قبل از شهادت
طعـم بهار را نچـشـیدم خـزان شدم یاسم ولی به رنگ گل ارغوان شدم این روزها، قیام و رکوعم شده یکی مثـل هـلال ماه، خـمـیدم کـمان شدم آمد به خـانه دخـتـر طلحه به دیـدنم گفتم ببین که پوستِ بر استخوان شدم یک روز اگر زمین نخورم شب نمیشود نیـرو ز دست دادهام و ناتـوان شدم من بازویم شکسته ولی کار میکنم حـیدر ببـیـندم که دوباره جوان شدم گیرم وضو جبیره، مقصر مغیره شد بس ضربه زد به بازوی من نیمه جان شدم
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلاماللهعلیها
یک عمر هست دست خـداوند یاورش هر بندهای که حضرت زهراست مادرش هرکس که خواست عزّت دنیا و آخرت زهرا شده است دلخوشی اول آخـرش زهراست آن که خادمهاش آسمانی است زهراست آنکه معجزه کرده است نوکرش زهرا چراغ راه حسین است و مجتبی زهراست آنکه زینب کبراست دخترش زور مغـیـرهها که به زهـرا نـمیرسد پس قاتلش شده است غریبی رهـبرش پهلو شکسته، پیـر، زمین گـیر شد ولی یک ذرّه کم نگشت ارادت به حیدرش شب تا سحر سه ماه فقط درد میکشید دیوار و در چهها که نیاورد بر سرش
: امتیاز
|
مدح و مرثیۀ حضرت زهرا سلام الله علیها
چـقـدر گـرم دعـایـی بـرای هـمـسـایـه چه رازی است نهان در دعای همسایه؟ چـقـدر مردم این کـوچـه بیوفـا بودند که بود پاسخ مهـرت، جـفـای هـمسایه چگونه گم شده راه خدا که جا مانده ست به روی چـادر تـو، رد پـای هـمـسـایـه برای کـندن یک شاخـه یاس از ریشه به صف شـدنـد تـمـام قـوای هـمـسـایه به حـول و قـوۀ بازوی زخـمی زهـرا به دور مـانـد عـلـی از بـلای هـمسایه نداشت حاصل دیگر به غـیر عـاشورا بـزرگــتـر شـدن بـچـههـای هـمـسـایه
: امتیاز
|
زبانحال حضرت زهرا با حضرت علی سلام الله علیهما
گر پهلـویم شکـست فـدای سرت عـلی محسن به خون نشست فدای سرت علی یک تـار موی تو به دو عـالـم نمیدهم هستی هرآنچه هست فدای سرت علی مـاهِ رخـم که سایۀ خـورشـید را نـدیـد حالا که نـیـلی است فـدای سرت علی غصه مخور اگر پی احقاق حق، عدو راهـم به کوچه بست فدای سرت علی از چه نشستهای به برم" شملةالجنین" این جای ضرب شصت فدای سرت علی
: امتیاز
|
زبانحال حضرت زینب سلام الله علیها در شهادت مادر
شب شد و مادرمان گفت: کجایی زینب؟ گفت: سجادۀ من را تو بیـانداز امشب کمکم کن که به محـراب نـمازم بروم تـا بـه آرامـگـه راز و نــیــازم بــروم گفت خواب دل عشاق حرام است عزیز من به سجده برسم کار تمام است عزیز تا به محـراب بـیاید دل من غـوغا شد چـند بـاری وسط راه نشـست و پا شد تا خود صبح فقط غصۀ مردم را خورد آن قـدر آه کـشـیـد و جـگــرم را آزرد در کـنارش چـقـدر آیـۀ قـرآن خـواندم تا کمی خوب شود ذکر فراوان خواندم وسط معـرکۀ خوف و رجا خوابم برد وسط گـریه و ما بـین دعـا خـوابـم برد حق، نگاهی به دعای دل غمبارم کرد بوی نان آمد و این رایحـه بیدارم کرد بستـرش جمع شده مطمئـناً خوب شده فضه جان گریه نکن مادر من خوب شده شاد بودم که غـم و ماتم مان میمـیرد مـادرم بـاز مـرا در بغـلـش میگـیـرد تـشـنـۀ دیــدن او؛ تـشـنـۀ مــاه رویـش با چه شور و شعفی باز دویدم سویش نظرم بر رخ رنجور و صبورش افتاد بر دل خـونی دستاس و تـنـورش افتاد خاک غم ریخت سرم تا که نگاهش کردم دل من ریخت به هم تا که نگاهش کردم سرفه میکرد ولی باز خودش نان میپخت شد رخش زرد ولی باز خودش نان میپخت چـقـدر در وسـط دود تنـش میلـرزید وقـت برداشـتن نـان بـدنـش میلـرزید تا که جارو بزند پا شد و بازو را بست به روی دست خودش دستۀ جارو را بست بین جارو زدنش بازویش از کار افتاد وسط کار نگاهـش سوی مسـمار افتاد گفت: ای دست مدارا کن عزیزم با من گـفت: بایـد که بـشویم حسنـیـنم را من آب میریخت حسن، بیکفنش را میشست آب میریخت حسین و حسنش را میشست لالهها دور و برش ریخت، خدا رحم کند آب بر بال و پرش ریخت، خدا رحم کند بار پرواز خودش را به روی دوش گرفت آخرین بار مرا مـادرم آغـوش گـرفت بوسه را حضرت حنانه به گیسویم زد با پر زخمی خود شانه به گـیسویم زد رنگ از چهرۀ غمگین شدۀ کوثر رفت با دل غم زدۀ خود به سوی بستر رفت ناگهـان نالۀ اسما هـمه جا را پُـر کرد داغ جانسوز عظیمی دل ما را پُر کرد اهل یثرب به خدا حاجت تان گشت روا بعد از این وای بر احوال دل شیر خدا
: امتیاز
|
زبانحال حضرت زهرا با حضرت علی سلام الله علیهما
اظهـار درد دل بـه زبــان آشـنـا نـشـد دل شد ز خون لبالب و این غنچه وا نشد آنجا از آن زمان که جدا از تنم شده است یک دم سر من از سر زانـو جـدا نشد با آن که دست دشمن دون بازویم شکست دیـدی که دامـن تـو ز دستـم رهـا نشد شرمندهام، حمایت من بینـتـیـجه ماند دستم شکست و بند ز دست تو وا نشد بـسیـار دیـدهانـد که پـیـران خـمـیدهانـد اما یکی چو من به جـوانی دو تـا نشد از مـا کـسی سـراغ نـدارد غـریـبتر در این مـیانـه درد ز پهـلـو جـدا نـشد
: امتیاز
|
زبانحال حضرت زهرا سلاماللهعلیها با امیرالمؤمنین علیهالسلام
منم زهرا همان که از سوی حق کوثر آوردم سُروری بیبـدل در خانۀ پیغـمبر آوردم علی جان از سوی جنّت به عشقت آمدم دنیا خودت گفتی برایت روزگاری دیگر آوردم قرارت بودم ای مولا، کنارت بودم ای دریا برایت لؤلؤ و مرجان، برایت گوهر آوردم زمان عقدمان یادت نمیآید که میگـفتم: سپر را دادی و جایش حفاظی بهتر آوردم؟ گمان کردی که در سختی فراموشت کنم؛ هرگز برایت بین کوچه شاخهای نیلوفر آوردم سر من را اگر بر زانویت افتاده میبینی پرم پرپر شده؛ جایش برای تو سر آوردم نه تنها چشم و پهلویم، نه تنها دست و بازویم برایت از سر مویم، هزارن لشگر آوردم به نفرین و به اشک و هر توانی داشت بازویم از آن مسجد به این خانه، تو را آخر سر آوردم بهارش را خزان کردم، نفاقش را عیان کردم همین که از خیالات خلیفه سر در آوردم نبین آشفته احوالم، بدان امروز خوشحالم تو را از کنج خانه ماندن و غربت در آوردم بزن بر موی خود شانه، برو مسجد بیا خانه برایت امنیت سرتا سرِ این معـبر آوردم دلم میخواهد اشک از گونۀ مظلوم بردارم بیا که دست زخمی را سوی پلکِ تر آوردم پُر از دلشورهام امشب، برای دخترم زینب چرا که کار یک مادر برای دختر آوردم کنار پیکری بیسر، به لب دارد نوا خواهر: لبم را سوی این حنجر به جای مادر آوردم
: امتیاز
|
زبانحال امیرالمؤمنین علیهالسلام با حضرت زهرا سلاماللهعلیها
چه غصهها که نخوردی برای همسایه هـنوز هم که تو داری هـوای همسایه تو ناله کردی و همسایه را دعا کردی ز گـریـۀ تو در آمد صدای هـمـسـایـه دعای توست که مرگت سریعتر برسد همین شده است دقـیـقـاً دعای هـمسایه کمر به قـتـل تو بـستـنـد، بـاز هم بانو به فکـر نـان شبی و غـذای هـمسایه؟! به زخم دست تو پاشید آن نمک را که گـرفـته بـود ز دسـتت گـدای هـمـسایه به خانه ریخـتـهاند و گـمان نمیکـردم به خـانه وا شود اینگـونه پای همسایه نخـواستـیـم جـواب سـلامها را، کـاش سـلامـمـان نـدهـد با کـنـایـه هـمـسایـه چه غربتی است که همسایه بیخبر باشد ز داغ مـرگ عزیز و عـزای همسایه قسم به سرخی خونهای چادرت دیگر بـرام رنـگ نــدارد حـنـای هـمـسـایـه
: امتیاز
|